Spaanse les en Nederlandse school

Spaanse les en Nederlandse school

Om te beginnen weet ik niet of het iedereen duidelijk is dat ik ook foto’s plaats en dat je kunt reageren. Om foto’s te bekijken hoef je alleen in het menu op het kopje foto’s te klikken en er verschijnen diverse mapjes. Tast toe zou ik zeggen. Om een reactie te geven staat er onder elk nieuw verhaal een optie om te reageren. Belangrijk is wel om op verzenden te klikken.

Welnu, de afgelopen week stond in het teken van eerste Spaanse lessen. Afgelopen dinsdag ben ik begonnen in een klasje van drie cursisten. Je voelt je als een eerste jaars op de middelbare school die Chinees voorgeschoteld krijt. Voorafgaande aan dit uitje heb ik wel enige weken Spaanse les in Amsterdam gevolgd maar this is different koek. Alle uitleg gaat in rap Spaans met een tempo van 5 kwartier in een uur. Je moet dus wel op tijd zijn en dat valt, merk ik, niet altijd mee. Afgelopen woensdag hadden de werknemers van een metrolijn B, die ik nodig heb, besloten dat het, om de een of andere reden, ergens wel genoeg van was. Voor mij betekende dat, na een klein half uur als een sardientje in een blik in de eerste metro (subte heet dat hier)geplakt te hebben gestaan, ik maar naar de upte (mijn variant op subte) ben gegaan. Binnen 5 minuten droop het zweet lang mijn rug en via gebaande kanalen verder langs mijn broekspijpen. Even overwoog ik om maar flauw te vallen. Kun je wel willen maar dat lukt toch niet. Je kunt hoogstens het bewustzijn verliezen maar dan nog blijf je staan. Het effect blijkt pas op het eindpunt. Geen taxi te krijgen, kortom een uurtje lopen naar de Jeronimo Selguero 553, waar de school is gevestigd. Het is bepaald geen school in onze betekenis van het woord maar misschien, en dat weet ik niet zeker, meer een taalinstituut. Een etage met wat werkruimtes, een ingang waar het secretariaat zit, een ruimte waar wat thee en miserabele koffie te verkrijgen is, zie foto’s.

Zoals ik al zei, de lessen gaan in rap Spaans, vol gas door de grammatica, en soms wat Engels ter verheldering. De juf is een aardige vrouw van middelbare leeftijd, de twee ander cursisten twee leuke Nederlandse meiden uit Groningen of omgeving die net gebacholariseerd(??) zijn in de psychologie en modedesign.

De lessen zijn zeer, zeer intensief. Elke ochtend 4 uur les. Ik kom er met een hoofd als een watermeloen vandaan. Het klotst aan alle kanten en de pitjes zijn vraagtekens. Maar het gaat crescendo. En uiteraard huiswerk. Weet ik ook weer eens wat ik mijn eigen leerlingen aandoe.

Afgelopen dinsdag kreeg in een verzoek van de directrice van de Nederlandse school hier om te komen werken. Allerlei taaltesten bij kinderen in de leeftijd van 4-12 jaar afnemen. Het oude handwerk van de basisschool; bij de kleuters de TAK-toets en bij de midden- bovenbouw de DMT (drie minutentoets), en toetsen m.b.t. het CITO-leerlingvolgsysteem. Niet onbekend maar wel lang geleden. De school moet, om gesubsidieerd te blijven worden voldoen aan de Nederlandse standaard. Een opgave van jewelste. Het zijn kinderen van expats die naast hun reguliere onderwijs op Amerikaanse- dan wel Argentijnse school ruim twee uur per week Nederlandse lessen volgen in taal en cultuur. Het niveau is heel erg verschillend. Sommigen spreken goed Nederlands maar anderen, die bijvoorbeeld in Argentinië of elders geboren zijn spreken beter Spaans, Engels of Portugees dan Nederlands. De leerkrachten bedrijven in deze paar uur absolute topsport. Geen petje op of petje af maar gewoon pet af en een diepe buiging voor hetgeen zij, in korte tijd met al de voorbereiding moeten bereiken.

De school is gelegen in een Argentijnse school, in een op het oog gegoede wijk in een van de buitenwijken van Buenos Aires. Voor mij een half uurtje met de trein. De school bestaat sinds vier jaar en heeft 25 leerlingen in de bovengenoemde leeftijden. Buiten het “regulier onderwijs” verzorgen de leerkrachten ook nog culturele activiteiten als Sinterklaas, kerstviering e.d. en hebben ze het stoute plan opgevat om een meerdaags kamp te organiseren. Je moet maar durven. Deze eerste keer heb ik kennisgemaakt met een aantal betrokkenen en een beetje geobserveerd, een belangrijk element in het onderwijs. Volgende week ga ik starten met het afnemen van de vereiste toetsen. Het is goed om de leerlingen eerst even gezien te hebben in hun “zijn”, al is het beperkt, voordat je gaat toetsen.

Komend weekend staat in het teken van huiswerk en op zondag een bezoek aan de wijk La Boca; jawel, de wijk voor de voetbalkenners, van Boca Juniors, DE club van Buenos Aires en DE club van ons aller pluisje/clown/junk/mafkees, Diego Maradona, maar ook de wijk waar van oudsher de TANGO gedanst wordt, en ook de wijk met een eigen jaartelling. We leven nu namelijk in het jaar 49 A.D. dat wil zeggen 49 jaar na de geboorte van Diego. Het is maar dat je het weet. Ook een wijk waarvan je moet weten waar je wel en niet moet komen.

Enige opvallende zaken:

*met ingang van morgen wordt het aantal taxi’s uitgebreid van 38.000 naar 43.000. De 1.7 miljoen auto’s die dagelijks de stad in komen zijn onvoldoende om gigantische verkeersopstoppingen te veroorzaken. Ze gaan ervoor!

*volgens zeggen is een staking van, maakt niet uit wat, heel erg Argentijns. Na de metrostaking zijn een aantal grote verkeersaders geblokkeerd vanwege God mag weten wat.

Aankoop van de week: een vergiet en een blikopener

Actie van de week: bezoek aan de buurtbarbier

In een volgend blogje meer over dit en waarschijnlijk ook nog over een dat of die of deze of ….

Groet en liefs