Cementerio de Recoleta en Puerto Madero

Cementerio de Ricoleta

Zoals eerder gezegd Puerto Madero is een must. Maar eerst even naar Eva. Eva is al sinds lange tijd altijd thuis. Gelegen aan de Calle Vincent López bevindt zich het Cementerio de Recolete. Recoleta is een naastgelegen wijk aan Palermo, waar ik woon. Een wijk die wel wat meer upperclass is,wat minder jongeren en meer oudere jongeren zoals ik bevat. Mooie winkels, klassieke bars en goedgeklede parvenues. Het cementerio is als het Père Lachaise van Parijs; qua oppervlakte en ook heel bijzonder. Stel je iets voor dan is dit de place to be. Vele grootheden hebben hier hun laatste rustplaats. Genraals uit een ver en minder ver verleden, oud presidenten, wetenschappers en ga zo maar door. Maar niemand kan tippen aan Eva, de moeder van de natie, beschermvrouwe van de minder bedeelden, voorvechster en initiator van het vrouwenkiesrecht en oprichster van de Peronistische vrouwenpartij. de Partido Peronista Feminino (PPF). (En nu noem ik allen de posieve zaken). Ze wordt in een adem genoemd met Lady Di en Moeder Theresa. Wat een eer! Ze is bijzet in het familliegraf Duarte en niet bij haar ega Péron. Beiden hebben ook wat dit betreft een heel aparte geschiedenis. Het kerkhof is en wijk opzich. De enorme tombes zijn als een dorpje uit de grond gestampt en in straatjes gedrappeerd. Het dateert van 1822 en het oudste graf is van 1825. Daarna heeft de architectuur  toegeslagen. De graven werden mooier, duurder en groter. Het familliegraf van de Duartes is de grote trekpleister. Je hoeft nauwelijks te zoeken, voeg je bij een grote groep en je staat er voor. Ben je in de buurt, waai eens aan.(Maar vooral tijdelijk).

Puerte Madero

Is een van oudsher de oude haven. Nu een plek om te eten en te falaneren. Oude kranen aan de wallekant een enkel oud schip maar vooral nieuwbouw, restaurants en moderne architectuur. Romantiek die over, pak 'em beet, 100 jaar mogelijk herwaardeerd wordt. Maar als zeilliefhebber gaat, ondanks dit modernisme, toch mijn hart open. Dat enkele oude schip, die paar oude kranen. Het moet wat moois geweest zijn. Helaas schijnen de grondspeculanten hier een goede slag geslagen hebben. Het is te zien. Het Hilton aan de kaai, dure appartementen en een overvloed aan restaurants waar geen plaatsje te krijgen is. Kortom, het stokbroodje komt weer uit de rugzak.

Morgen de eerste Spaans les. Daarover gaat het vast de volgende keer.

Groet en liefs